Vetëm njëqind të rrahura
zemre
dhe një pulsim… është
finish-i...
këmbët të tradhëtuara
janë nga krahët
që rrotullohen pa pushim
me angushti.
Zvarritje janë
kilometrat e fundit
në një rrugë me rërë në
muzgun e purpurt
ku asgjë nuk mund të shihet
qartë
dhe dielli si një zemër
e verdhë
me dy zemra të kuqe mund
të shkëmbehet kaq lehtë…
Vetëm njëqind të rrahura
zemre më tej është finish-i
dhe fare kthjellët shoh pas tij
nimfën e bardhë të
fluturës
varur në degët e
lulëzuara të kumbullës
por vallë a do e arrij?
Njëqind të rrahura zemre
si pompa e një pusi
sjell ujë të ftohte dhe jetë
për etjen e vrapuesit…
Por fund nuk paska asnjehere
kjo dit’ e errët
pambarim
kjo udhë e thatë…e zezë…
mashtruese mes pluhurit
dhe mjegullës…
frymëmarrja është e rëndë
dhe qelbet
erë moçali varur algash
në mëngjes
përpiqet që të dalë nga
brinjët e kafazit
si gazierë gulçesh të
pashpresë…
………………………………………………
Pa jetë varen
krahët tradhëtuar nga këmbët
vetëm njëqind të rrahura
zemre përtej është
finish-i
por ah….me një
pa-fundësi në mes…
No comments:
Post a Comment