Sonte, bie shi i ëmbël
Neoni buzë rrugës
është një kokë e madhe dushi
që me dritë më lan lakuriqsinë.
Kam vendosur të bëhem hënë,
për të të kontrolluar baticat dhe zbaticat
me anën time të ndritshme.
Por ti ri-vjen gjithmonë si një valë e ngrohtë
e një liqeni të krijuar mbi krater.
Gradualisht
të bien të gjithë flokët e thinjur, një nga një…
zvogëlohesh… zvogëlohesh… zvogëlohesh
deri në përmasat e embrionit.
Pastaj unë të ri-marr brënda meje
jo në mitër, por në zemrën time
për të të ribërë dhe rilindur
përsëri.
©M.P.
No comments:
Post a Comment